برای شروع کار عملی و نوشتن خاطره، باید به موارد زیر توجه کنیم و به پرسش های زیر، پاسخ های مناسبی بدهیم:

1. سوژه

1. امروز چه اتفاق مهمی برای من افتاد که نظرم را به خود، جلب کرد؟

2. چرا این اتفاق در ذهن من ماندگار شد و نقطه قوت آن کجا بود؟

نویسنده خاطره باید در هنگام نوشتن، به پرسش شماره 2 دقت بیشتری کند و بکوشد نقطه قوت کار را که سبب ماندگار شدن آن در ذهن خود شده است، پررنگ تر نماید تا بتواند وجود این خاطره را توجیه کند و آن را در ذهن مخاطب خود نیز ماندگار سازد.

2. راوی

نویسنده بهتر است پس از یافتن سوژه مورد نظر خود، برای نگارش خاطره، نوع راوی را هم به نسبت خاطره و متناسب با موضوع آن تعیین کند. در این بخش تا حد امکان سعی کنید از “راوی سهیم در ماجرا” برای بیان خاطره استفاده کنید و فقط در صورتی از “راوی ناظر در ماجرا” استفاده کنید که شخصیت پردازی و نشان دادن ابعاد روحی و روانی شخصیت اصلی لازم باشد. راوی سهیم در ماجرا، نمی تواند ذهنیت ها و ویژگی های روحی خود را بیان کند؛ زیرا در این صورت کار، بسیار غیر قابل باور خواهد بود. در صورتی که اگر راوی شخصیتی ناظر بر ماجرا باشد و از شخصیت اصلی خاطره متمایز باشد، می تواند در خلال شرح حوادث، ویژگی های روحی و فکری شخصیت اصلی خاطره را نیز شکافته، او را روانکاوی کند تا به این وسیله خواننده را بیشتر درگیر خاطره خود نماید.

3. نوع خاطره

در این بخش، نویسنده باید با توجه به موضوع، کلی نگر و جزئی نگر بودن خاطره خود را مشخص کند و آن را در یکی از این دو قالب به رشته تحریر در آورد.

اگر خاطره او دارای حادثه نادر و جذابی باشد، باید با کم کردن شاخ و برگ روایت، نقش حوادث را برجسته کند و خاطره را به صورت کلی نگر بنویسد. اگر هم خاطره اش عادی و معمولی باشد، می تواند با دقت در جزئیات صحنه ها، فضاسازی های ماهرانه و شناساندن شخصیت های خاطره برای مخاطب، ضعف “اندک بودن سیر حوادث” را بپوشاند.

4. آغاز خاطره

نویسنده خاطره می تواند به چند روش خاطره را شروع کند. روش هایی که حتی شما هم می توانید پدید آورنده برخی از آنها باشید. برای آنکه بتوانید تا هنگامی که به پختگی نسبی در این کار دست می یابید، به سادگی خاطره ای را که در ذهنتان وجود دارد بر کاغذ بیاورید،

منبع:آداب کتاب نویسی، سید حسین اسحاقی، ص87