1. تعمیق تفکر دینی اصیل در جامعه

حوزه بایستی به سمت عمق بخشیدن به تفکر دینی جامعه، حرکت کند و درباره تک تک عقاید و افکار بنیادین اسلامی، در سطوح گوناگون سنی، برنامه ای منظم داشته باشد:

… چیزی که امروز در جامعه مان لازم داریم و باید در حوزه ها، پایه های آن گذاشته بشود، عبارت از عمق بخشیدن به تفکر اسلامی در ذهن مردم است

… عمق گرفتن تفکر اسلامی، چیز مهمی است.

2. شبهه شناسی و رفع آن

سوال و شبهه در هر عصری و هر ملتی امری طبیعی و اجتناب ناپذیر است. در عصر حاضر، با گسترش وسایل ارتباط جمعی، سرعت نشر شبه ها بالا رفته و نسل جوان پژوهشگر امروزی دنبال پاسخ روشن و قانع کننده است. حوزه های علمیه هم باید برای شبه ها پاسخی بیابند و هم در جایگاه نظریه پرداز مذهبی، حافظ هویت فکری، دینی و فرهنگی جامعه باشد:

… امروز جوانان ما، با ایمان کاملی از اسلام دفاع می کنند، اما آن لحظه ای که وسوسه گری، آن ها را وسوسه بکند، یا خودشان دچار تامل و مطالعه ذهنی بشوند، ممکن است سوالاتی برایشان مطرح بشود. این سوالات را ما روحانیون و دستگاه روحانیت باید جواب بدهیم.

3. تامین نیاز های نظام

نظام اسلامی در ایران، تجربه ای نو پاست که در جهان دین گریز امروزی عرض اندام کرده است. این نظام، مدعی است که دین برای اداره جامعه از گهواره تا گور برنامه عملی دارد.

حوزه علمیه، پشتوانه پژوهشی و دینی نظام، در حوزه عقیدتی است.

… امروز اگر غیر از کار روی احکام و معارف و به دست آوردن اندیشه های استوار اسلامی ـ که قابل ارائه است -، دست به کار دیگری بزنید، جفا و حیف است.

علمای دین و حوزه های علمیه، باید از وضعیت و موجودیت نظام مطلع باشند، نقایص را بشناسند و پیشرفت ها را بدانند … حوزه علمیه و علمای دین و جوامع دینی و روحانی، نمی توانند از وضع نظام بی خبر باشند و بی خبر بمانند و این بی خبری را تحمل کنند.

منبع: از آزاد اندیشی تا تولید علم، سید حسین اسحاقی، ص 202